Miód Pitny, czyli pierwszy nastaw :)

Z braku wolnego czasu musiałem odłożyć warzenie piw, jednak nie oznacza to, że z tym skończyłem. Z tego też tytułu postanowiłem urozmaicić swoją wiedze na temat wyrabiania napojów alkoholowych i tak powstały cydry, o czym pisałem tutaj, a ostatnio postanowiłem zrobić swój pierwszy miód pitny.
Dzięki znajomemu zagłębiłem się w książce „Miodosytnictwo, czyli sztuka przerabiania miodu i owoców na napoje” dr. Teofila Ciesielskiego oraz w książce „Domowy wyrób win” Jana Cieślaka, gdzie poznałem tajniki wyrobu miodu.

zdjęcie pochodzi ze strony webkupiec.pl

Dodatkowego kopa dodały jeszcze odcinki o domowym miodzie pitnym vlogera Jerzego Mackiewicza, który prowadzi bloga Sok z Jednorożca oraz informacje uzyskane od Michała Saksa, piwowara, blogera (michalsaks.com), miodosytnika pasjonaty - jego miód o nazwie Sambuci Flos wygrał w kategorii Metheglin oraz zdobył nagrodę BEST OF SHOW przyznawaną najlepszemu trunkowi całego konkursu na MAZER CUP INTERNATIONAL 2010 największym i najbardziej prestiżowym konkursie miodów pitnych na świecie.

Przejdźmy jednak do najważniejszego, czyli jak powstaje miód pitny. Pierwsze co musiałem zrobić, to zakupić miód. Postanowiłem, że będzie to miód pitny wielokwiatowo-gryczany i, że będzie to trójniak. Jako, że sezon na miody jeszcze się nie zaczął, a raczej dopiero się zaczyna (podobno pszczoły szybciej zaczęły w tym roku zbierać nektar, więc jest szansa, że w tym roku miodu będzie więcej) uruchomiłem znajomości i udało mi się zdobyć 0,9 litra miodu gryczanego oraz 1,6 litra miodu wielokwiatowego. Kolejna ważna rzecz to balon, którego koszt wynosi ok. 75 zł za 10 litrowy albo ok. 100 zł za 15 litowy, więc warto popytać kogoś czy ma, bądź udać się na giełdę (taki bazar, rynek) i poszukać taniej. I tutaj znowu miałem szczęście bo z pomocą przyszła rodzina.

 

Kolejna ważna rzecz to oczywiście drożdże. Ja użyłem drożdży IOC EFFICIENCE. Dodatkowo pożywka dla drożdży, tutaj w ruch poszedł Activit. Do swojego miodu użyłem również przypraw takich jak goździk i cynamon. Ma to dodać przyjemne nuty korzenne i przy okazji zakryć niektóre wady (jeżeli takie powstaną). Oczywiści miód musi być zakwaszony i tutaj użyłem kwasku cytrynowego (ok. 30 g na 10 litrowy nastaw). Ostatni składnik to woda. Przy trójniaku jest to 2:1. Ja użyłem kranówki (prezydent miasta na ostatniej konferencji powiedział (tak mu napisali), że kranówka u mnie w mieście jest lepsza niż niektóre wody, które można kupić w sklepie).

Mam już surowce i balon, czas na realizacje pierwszego miodu. Są dwie metody realizacji miodu: z gotowaniem i bez gotowania. Przy pierwszej metodzie powstaje miód sycony, czyli realizacja miodu jest bardziej przewidywalna i mamy tutaj mniejsze ryzyko skażeń bakteryjnych. Przy drugiej metodzie mamy miód niesycony, czyli miody są bardziej aromatyczne ale również są bardziej narażone na infekcje. Jeżeli jednak mamy sprawdzonego pszczelarza i wiemy, że miody są oczyszczone  nie bawmy się w gotowanie. Ja tak zrobiłem i zaoszczędziłem tym samym trochę czasu. Jedynie co zrobiłem, to podgrzałem wodę i włożyłem do niej słoiki z miodem aby łatwiej je wyjąć i wymieszać z wodą.

Sposób realizacji był następujący: najpierw umycie i dezynfekcja balona i fermentatora, wlanie rozpuszczonego miodu z wodą do balona, dodanie przypraw, pożywki, kwasku cytrynowego i drożdży. Wymieszanie, zatkanie korkiem z rurką fermentacyjną (do rurki wlewamy trochę wody tak żeby umożliwić cyrkulację powietrza tylko w jedną stronę) i gotowe.

Bańka została postawiona w zaciemnione miejsce i fermentuje sobie spokojnie. Fermentacja powinna trwać do miesiąca czasu, a później należy miód zlać znad osadu i zostawić dalej do leżakowania na kolejne miesiące. Mówi się, że trójniak jest już dobry po 3-4 miesiące po uruchomieniu fermentacji, ale to zależy od Ciebie, czy uznasz, że już nadaje się do smakowania. Ale to już inna historia.